تفسير قرآن در كلام امام هادي (ع)

مشخصات كتاب

نويسنده : مهدي سلطاني رناني

ناشر : مهدي سلطاني رناني

موضوع : امام هادي (ع)

یادداشت : مقاله

مقدمه

قرآن كريم در انديشه، گفتار و كردار پيامبر اعظم و اهل بيت او، تجسم و عينيت تمام يافته و سير كريمانه و سخنان حكيمانه ي آنان، مستقيم يا غير مستقيم، روشنگر كتاب الهي در ابعاد گوناگون آن است. يكي از رسالت هاي مهم امامان معصوم، تبيين احكام و تفسير قرآن بود. ميراث قرآني ارزشمندي كه از حضرت امام هادي عليه السلام باقي مانده است، از ذخاير عظيم تفسيري معصومان عليهم السلام است. در اين مقاله تفسير برخي آيات را از منظر ايشان مي آوريم. اما ابتدا به يكي از مباحث فكري و عقيدتي دوران امام هادي عليه السلام اشاره مي كنيم. به گفته ي محققان، بحث در باب مخلوق بودن قرآن، از اواخر حكومت بني اميه آغاز شد و نخستين بار، جعد بن درهم، معلم مروان بن محمد آخرين خليفه ي اموي، اين بحث را مطرح كرد. او اين فكر را از ابان بن سمعان و ابان نيز از طالوت بن اعصم يهودي فرا گرفته بود. [1] گروه معتزله نيز كه در مسائل عقيدتي كند و كاو عقلي بيش از حدي مي كردند و اين بحث را در صفات خدا مطرح ساخته بودند، با قديم بودن قرآن كه اشاعره و اهل حديث از آن جانبداري مي كردند، به مخالفت برخاستند. در زمان امام هادي عليه السلام سخت گيري ها و اصرار معتزله بر روي مخلوق بودن قرآن، سبب نفرت مردم از آنان شد و متوكل عباسي خود جانب اهل حديث و اشاعره را گرفت و مسئله معروف به «محنة القرآن» را خاتمه داد، ولي بحث همچنان رونق داشت و تا مدت ها